روایت شنیدنی از حضور جهادی رهبر معظم انقلاب در زلزله فردوس
تاریخ انتشار: ۱۱ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۱۱۶۱۳
همزمان با پنجاه و چهارمین سالگرد زلزله فردوس و حضور جهادی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (مدظله‌العالی) در این منطقه، از کتاب «دوباره فردوس» که روایتی از اولین اردوی جهادی جوانان انقلابی است، رونمایی خواهد شد.
این کتاب به قلم سید علیرضا مهرداد نوشته شده و برای اولین بار، خاطرات منتشر نشده از رهبر معظم انقلاب در موضوع حضور ایشان در زلزله فردوس در این کتاب ۲۴۰ صفحه‌ای گنجانده شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آیت‌الله خامنه‌ای (مد) به عنوان یک روحانی مردمی و دغدغه‌مند، پس از اطلاع از وقوع زلزله فردوس در سال ۱۳۴۷ به این شهرستان سفر کردند و طی حضوری دو ماهه در این شهر، ضمن جمع‌آوری کمک‌های مردمی، پایگاه امداد روحانیت را ایجاد کردند و اقدامات مهمی را در خدمت‌رسانی به مردم زلزله‌زده فردوس سامان دادند.
در ادامه روایت‌هایی از حضور حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (مدّظلّه العالی) در زلزله سال ۱۳۴۷ فردوس که توسط اطرافیان روایت شده تقدیم می‌شود.
بیشتر بخوانید:
ناگفته‌های برادر کمتر شناخته‌شده رهبری | تا ایشان سوال نکنند، من جواب نمی‌دهم / آقا مظلوم نیستند، در اوج قدرت هستند / خانه‌شان گلیم است و موکت
روایت ناطق نوری از خاطرات سفر به کره شمالی / تذکر جدی آیت الله خامنه ای ، رهبر کره شمالی را غافلگیر کردچرا بیت رهبری در جماران مستقر نشد و به خیابان جمهوری آمد؟ / راز انتخاب محمدی گلپایگانی به عنوان رئیس دفتر رهبری چیست؟ | ناطق نوری روایت کرد
یارگیری وگسترش ارتباطاتیکی دو روز اخبار زلزله می‌رسید مشهد. یکی دو سه روز از زلزله گذشته بود. من به ذهنم رسید که ما در مقابل این زلزله تکلیفی داریم؛ نداریم؛ می‌توانیم کاری بکنیم؟ آن‌وقت هم صرفاً نظر به همین امداد بود. شاید مثلا دنبالش یک فکر سیاسی نبود. لکن بهتدریج یک هویت سیاسی و یک حادثه سیاسی مهم به‌نفع جریان نهضت بهوجود آمد. با بعضی از رفقا تماس گرفتیم، دیدیم آمادگی هست. با پسر آقای قمی -که ما آن‌وقت با بیت آقای قمی ارتباط‌مان خیلی نزدیک بود،- تماس گرفتیم، چون پشتیبانی، لازم بود. ما امکانش را نداشتیم. [اما] آنها داشتند. گفتند یک چیزهایی که برای زلزله [زدگان] لازم است ما فراهم میکنیم آقای مروارید حاضر شد بیاید، از کسانی که یادم است آقای مروارید بود؛ به نظرم آقای صدرزاده بود ـ پدر همین آقای صدرزادۀ قاری که اواخر هم سال‌ها تهران بود و چند سال پیش فوت کرد. ایشان هم جزءِ همین شاگردهای مرحوم آقا میرزا مهدی و این جماعت بود. ایشان هم حاضر شد بیاید. پسر آقای قمی هم آمد. ماها بودیم. من بودم و آقای طبسی و آقای هاشمینژاد بود و بهنظرم آقای محامی. آقای دهشت هم شاید بود.
تدارکات و پشتیبانی مالیدست روحانیون خالی بود و فراهم کردن امکانات امدادرسانی نیاز به مکنت مالی داشت. دفتر مراجع مشهد هم آنقدرها نمی‌توانست کمک کند. لذا طبق سنت حسنه ایران، خیرین بازار و کسبه مومن، کاروان امداد روحانیت را همراهی و پشتیبانی کردند: حاج‌عبدالرضا غنیان، آقای رحیمیان صاحب فروشگاه خاور، حاج‌محمود کرامت و آقای عابدزاده.
آقا این جمع بازرایان را که دست‌شان به‌خیر بود توصیف کرده، از آنها به نیکی یاد می‌کنند: «آن که اهل این کارها بود،حاجی غنیان بودکه آن وقت به هر نحوی بود از وجود امثال حاجی کرامت و اینها حسابی استفاده می‌کرد.حاجی غنیان نجار بود و ستاد مشهد دست خود حاجی غنیان بود و گمانم دکان یا بنگاه حاج‌محسن دُرمحمّدی که او هم از پولدارهای مشهد بود، از این به اصطلاح بندارهای قدیمی، دکانش همان نزدیک دکان حاجی غنیان بود. پاتوق حاجی بود. گمانم آنجا جمع می‌کرد اجناس و افراد را که بیایند. چون بعدش هم چند بار ما رفتیم در دکان همین حاج‌محسن دُرمحمّدی. احتماًلا به‌خاطر همین بود که چون آنجا مرکز بود، از اینجا استفاده می‌کرد. حاجی غنیان بلد بود؛ همه را می‌شناخت و خودش هم کاملا مشخص بود که اهل خیر است. یعنی نسبت به‌خودش هیچگونه شبهه‌ای که بخواهد مثلا سوءاستفاده بکند- نه مالی نه عنوانی،- نبود. خودش در مشهد آدم معنونی بود. لذا کاملا می‌توانست کمک‌ها و منابع مالی را جذب کند، برای کارهای خیر. کما اینکه بعدا هم همین اتفاق افتاد. در قضیه سبزوار که رفتیم، آنجا هم باز حاجی بود که[کارها را درست می کرد]که حالا آن تفصیلش جداست.»
سرعت در عمل
«رفتیم گاراژ تا وسیله‌ای برای رفتن پیدا کنیم. هیچ وسیله‌ای برای رفتن به فردوس نبود. در همین حین، یک اتوبوس از زابل آمد. گفتیم همین اتوبوس را بدهید به ما. گفتند جادۀ فردوس گردنه دارد و این اتوبوس ترمز مطمئنی ندارد. گفتیم چاره‌ای نیست با همین اتوبوس می‌رویم. اتوبوس را کرایه کردیم و حرکت کردیم. از اطراف حرم که عبور می‌کردیم، یک کامیون هم پشت سر ما بود. یک طلبه با بلندگو صدا می‌زد:
بنیاسد فغان و غوغا کنید
برای جسم حسین، کفن مهیا کنید
این نوع اطلاعرسانی و شعار و نوحه‌ای که می‌خواندیم، بازاریان را خیلی تحریک می‌کرد. وسایل را می‌آوردند و به افرادی که بالای کامیون بودند، تحویل می‌دادند. مخصوصاً صنف بزاز، توپ‌های پارچه سفید را برای کفن و دفن اموات می‌ریختند داخل همین کامیون. ماشین پر از وسایل شد و راه افتادیم طرف فردوس.» (مصاحبه غلامرضا واحدیان)
مقاومت در مقابل ناملایماتصبح روز بعد تعدادی مأمور به مدرسه حبیبیه آمدند و گفتند کمکرسانی به زلزلهزدهها باید با نظارت هلالاحمر باشد. اگر شما تحت نظارت هستید مشکلی نیست و الّا بساط خود را جمع کنید و بروید. بعد هم چادر روحانیون را خراب کردند و مقداری از وسایل کمکرسانی را ریختند داخل ماشین و بردند.
استقبال ناخوشایند از گروه امداد روحانیون، برخی را سست و مأیوس کرد. این یأس و سستی که بر تعدادی از همرهان غالب شد، به‌یاد آقا مانده است: «یک بار همان اوایلی که رفته بودیم آمدند[به هر حال] از طرف شهرداری آمدند و گفتند: باید جمع کنید و بروید.در جمع ما ولوله افتاد که چکار کنیم. یک عده گفتند: آقا ناچاریم جمع کنیم. مجبوریم برویم، من گفتم: ما جمع نمی‌کنیم و نمی‌رویم. اینها همه قبول می‌کنند. چاره‌ای ندارند. علتش هم این است که ما نان داریم و این مردم گرسنهاند. وقتی که مردم گرسنهاند و جایی نان هست، [ماندن] تضمین شده است. شهرداری هیچ غلطی نمی‌تواند بکند! بعضی‌ها گفتند آره، [بعضی‌ها گفتند:] نه و مانند این حرفها.
عصر آمدند و آقای تلافی را که فعال بود وجلوی چشم بود بردندشهرداری [بعضی] گفتند: ببینید، می‌آیند همه ما را می‌گیرند. گفتم: حالا یک امشب و فردا را صبر کنیم. دو سه ساعتی گذشت و [آقای تلافی را] ول کردند. فهمیدیم هیچ چیزی دنبالش نیست و دیگر ادامه دادیم.» (مرکز اسناد دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله العظمی سیدعلی خامنه‌ای)
تنش زداییهمان روز که در مدرسه درگیری شد، مرا به شهربانی احضار کردند و برایم خطونشان کشیدند. وقتی آمدم پیش آقای خامنه‌ای، گفتند: شما از فردوس برو، بگذار اینجا آرام باشد و ما به خدمت‌رسانی مردم برسیم. همان روز من به توصیۀ ایشان عازم قم شدم.» (مصاحبه حجت‌الاسلام حاج‌شیخ حسن ربّانی، موسسه انقلاب اسلامی، آرشیو تاریخ شفاهی دفتر مشهد)
ایجاد تشکیلاتدیدیم این جوری نمیشود. اوّلاً مدرسه وسط شهر است؛ آدم به کجا برسد، کجا را ببیند، اصلاً نمی‌بینیم جایی را. نگذاشتیم به فردا برسد؛ همان روز با بعضی از رفقا صحبت کردیم. آن عامل اجرائیِ قابل و خوبی هم که بود [و بگوییم] که اسمش آورده بشود، آقای میرزای تلافی بود که الان هم هست. با اینکه حالا پیرمردی هم شده، الان هم همان طور زبر و زرنگ و بدو؛ خیلی عنصر خوبی بود، باصفا بود. اجرائی و جزو نزدیکان بیت آقای قمی بود و کاملاً با ما هم صمیمی بود. از طلبه‌های مدرسه نوّاب بود که از سابق او را می‌شناختیم. صحبت کردیم و گفتیم برویم خودمان یک جایی را بگیریم، مستقر بشویم تا بتوانیم اِشراف پیدا کنیم و ببینیم در شهر چه خبر است؛ و این نمیشود مگر بیرون شهر. فوراً تصمیم‌گیری کردیم. بلند شدیم همان ساعت شاید یک ساعت، دو ساعت نگذشته بود، آمدیم بیرون شهر. شهر خب طبعاً از چند طرف راه داشت به طرف بیرون. به طرف راه مشهد و راه خراسان، یعنی همان راهی که آمده بودیم، بیرون آمدیم. آنجا مزارع زعفران بود و زعفران کاری است. یک جایی را پیدا کردیم و انتخاب کردیم که یک جای محدودی مثلاً فرض کنید که ده پانزده متر در ده پانزده متر [بود]. گفتیم اینجا را ما انتخاب کنیم. وسایلمان را اینجا بریزیم و مستقر بشویم تا ببینیم چه کار باید بکنیم. گفتیم اوّل‌کاری که بکنیم، اینجا را حیطه‌بندی کنیم. حالا آیا صاحب آن زمین را پیدا کردیم و همان وقت از او پرسیدیم یا بعد این کار انجام گرفت، الان یادم نیست لکن بعداً این کار شد. یعنی زمینشان را اجازه گرفتیم. بعد هم که خب توسعه دادیم و آنجا را خیلی بزرگ کردیم. گفتیم اینجا را اوّل یک حصاری بکشیم و کلنگ آوردند و چوب آوردیم و ریسمان بستیم و رفتیم داخل. گفتیم اینجا جای ما است. یک دری هم برایش درست کردیم و رفتیم آنجا و وسایلمان را که هنوز داخل دو سه تا وانت و کامیونت و از این چیزها بود [آوردیم] هفت، هشت، ده تا ماشین بود. ماشین باری بود و مانند اینها رفتیم آنجا و بارها را آنجا فرود آوردیم،..» (مرکز اسناد دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله العظمی سیدعلی خامنه‌ای)
یارگیری از میان نیروهای بومیوقت آن رسیده بود که سیدعلی خامنه‌ای از میان مردم بومی چند بلد و واسطۀ ارتباط با مردم انتخاب و دعوت به همکاری کند. سیدجمال جلیلی، حسین بخشایش، هوشنگ‌نژاد و روحانیونی چون آقای انصاری، غفاری، کوهکن، عمادی، شیخ مرتضی امانتی، آقای محبی که ارادتمند حاج‌شیخ مجتبی قزوینی بودند حالا گرد آقای خامنه‌ای جمع شده بودند. بار اول که سیدجمال رفته بود خدمت آقا، ایشان فرموده بودند: «آقای جلیلی، ما آمدهایم برای امداد. ما با این شهر چندان آشنا نیستیم. شما باید کمک کنی. گفتم خاطرتان جمع باشد.» (مصاحبه سیدجمال جلیلی)
ابتکاراتکارهای خوبی می‌کردیم. جوانی دوره نشاط و ابتکار و مانند اینها است دیگر. دائم همین طور یک چیزهای جدیدی [به ذهن می‌رسید] و میدان محدودی هم برای کار تشکیلاتی پیدا شده بود. آدم دوست داشت دیگر. بعضی از استعدادها در انسان هست که تا یک میدانی پیدا نکند، بُروز پیدا نمی‌کند. آنجا خب میدان تشکیلات دادن و تنظیم کردن و مرتّب کردن و مانند اینها پیدا شده بود. همه کسانی که یک استعدادی برای این کار داشتند، طبعاً مشارکت می‌کردند و بودند. با شکل‌گیری ستاد و سامان گرفتن پایگاه روحانیت، عملیات امداد آغاز شد. شرط نخست در مدیریت بحران، حضور در میدان برای مشاهده و شناخت وضعیت موجود و به دست آوردن آمار و اطلاعات درست است. آقا به این مهم توجه داشته‌اند: «گفتیم حالا برویم ببینیم داخل شهر چه خبر است. طولی نکشید مثلاً شاید در ظرف دو سه روز، ما شهر را شناختیم. فهمیدیم شهر، چهار محله دارد و بعضی از این محلّات تقریباً ویران شده، بعضی‌اش ویران نشده لکن دیگر قابل استفاده نیست. و مردم در کوچه‌ها و خیابان همین طور تردّد می‌کنند. ما آنجا که بودیم، به نظر رسید که بایستی اوّل یک فهرست‌برداری کنیم از مردم شهر.
چند گروه درست کردیم، اینکه اینها در روز چندم شد و به چه وسیله شد، یادم نیست، آن دفاتر هنوز هم باید باشد، البتّه من نمی‌دانم پیش کیست و کجا است امّا از بس دفاتر خوبی بود، بتدریج ما درست کردیم، فرستادیم تمام شهر را [بررسی کنند.] چهار محله تیم درست کردیم: یک تیم برود محلّه سادات. یک تیم محلّه عنبری به نظرم چهار محله بود که چهار طرف شهر بود و هر کدام یک اسمی داشت که بروند آنجاها و خانواده‌ها را دانه‌دانه شناسایی کنند. رفتند دانه‌دانه شناسایی کردند و آمدند. آن وقت دو هزار خانواده در فردوس بود..» (مرکز اسناد دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله العظمی سیدعلی خامنه‌ای)
دولت تعدادی چادر اهدایی از کشورهای خارجی و مراکز امدادرسان بین‌المللی را در کمپ‌های مجزا و جداگانه‌ای که به محله‌های چهارگانه شهر نزدیک بود، بر پا کرد. این طرف هم «نقشه‌ای را آقای خامنه‌ای طراحی کرد و نقطه‌هایی را نشان‌گذاری کرد که کمپ بزنیم. مجدد هم از مشهد چادر فرستادند و شروع کردیم به احداث و ساماندهی کمپ‌ها.»
برخی مردم از خرابه‌ها دل نمی‌کَندند و از خانههای شکسته فاصله نمی‌گرفتند. اینان از استقرار در کمپ‌ها سر بازمی‌زدند به نشانه مخالفت با طرح کوچیدن به باغ‌های نیمهراه(اسلامیه). برای ترغیب اهالی باید کمپ‌ها در نزدیکترین مکان به محله‌های چهارگانۀ شهر احداث می‌شد و این نتیجه‌ای بود که پس از گشتوگذار در شهر زلزلهزدۀ فردوس در ذهن آقا نقش بسته بود و حالا درصدد بود که برای ساماندهی مردم در نزدیکترین جا به هر محله، کمپی احداث کند. کمپ‌ها با تعدادی چادر که هلال احمر آورده بود و تعدادی از چادرهای روحانیت و معدود چادرهایی که از کشورهای خارجی رسیده بود، احداث شد.
کمپِ یک در محلۀ پایینشهر، معروف به محله سادات، احداث می‌شود؛ کمپ دو در ابتدای شهر از طرف مشهد و در مجاورت محله تالار؛ کمپ سه در خروجی شهر به سمت آیسک و سرایان در محل دروازه قاین در مجاورت محلۀ عنبری و کمپ چهار در منطقۀ سعدآباد با اندکی فاصله از شهر ویرانشدۀ فردوس. (مصاحبه غلامرضا واحدیان، موسسه انقلاب اسلامی، آرشیو تاریخ شفاهی دفتر مشهد)
همه چیز باید دقیق و مرتب ثبت می‌شود؛ مدیر پایگاه، شرایط بحرانی را دلیلی برای بی‌نظمی نمی‌شناسد. «دو هزار خانواده ما آنجا شناسایی کردیم. رفتند دانه‌دانه اسم نوشتند و آوردند. خب حالا فهمیدیم که در شهر چه خبر است. البتّه یک مقداری آرد و نان و از این چیزها آورده بودیم که به نظرم همان اوایل به صورت هجومی و بدون اینکه حالا ترتیبی باشد، داده شد. نان دادیم و آرد دادیم که مردم ببرند خودشان هر کار می‌کنند، بکنند. وسایل گوناگونی هم بود. بعد گفتیم حالا دیگر بعد از اینکه فهرست گرفتیم و آمار تهیّه کردیم، حالا دیگر بایستی با نظم بدهیم. باید ما مشخّص بکنیم که چه چیزی لازم داریم که باید برایمان بیاورند، چه چیزی بدهیم و به چه کسی بدهیم؟ اینها همه را منتقل کردیم به دفاتر. دفترها را می‌دادم طلبه‌ها و رفقایی که آنجا بودند[درست] می‌کردند، می‌گفتیم: خط‌کشی کنید. این جوری کنید. دفتر دوبل درست کردیم. یک آقایی بود آنجا که تا این اواخر هم بود. آقای غفاری مرد کاسبِ مظلوم و فقیری بود. آدم خیلی محترمی بود. گفتند سابقاً منشی تجارتخانه بوده و خودش تاجر بوده. ایشان را ما استخدام کردیم و آوردیم. گفتیم بیا یک دفتر دوبل برای ما درست کن که بتوانیم حساب‌هایمان را به‌روز کنیم. تمام موجودی ما معلوم بود. این قدر آمده، این قدر داده. خود من هم یاد گرفتم کار دوبل را. بعد ما یکوقتهایی برای بهنظرم کارهای وجوهاتی این کارها را کردم و حساب‌ها را به‌روز کردم که بدهکار، بستانکار و اینها. بنده چند دفتر درست کردم؛ مثلا یکیش دفتر الفبایی بود. نام افرادی که از ما چیزی گرفته بودند به ترتیب الفبا توی این دفتر ثبت بود. هر کسی می‌آمد، می‌گفتیم اسمت چیه؟ مثلا می‌گفت ایوب. دفتر را باز می‌کردیم. می‌گفتیم: شما در فلان تاریخ این را یا این را گرفتی. خودش مبهوت می‌ماند. یک فهرست الفبایی بود، یک فهرست مکان‌ها بود چون روستاها هم بودند. الان یادم نیست چقدر روستا بود؛ اما آن زمان یادم بود تعداد زیادی روستاهای اطراف مشکل درست شده بود برایشان. بعضیشان هم به شهر منتقل شده بودند چون دیده بودند اینجا امداد هست.»
هرکس وارد کمپ روحانیون می‌شود و شیوۀ نصب چادرها و تقسیمبندی و چینش اقلام را بیند، به حضور مدیری کارآمد و حاذق پی می‌برد. نظم و انضباطی که در بحبوحۀ بحران و ازهمگسیختگی افکار، اعتماد امدادگران و امدادجویان را به‌خود جلب می‌کند. کارها خیلی منظم پیش می‌رود. هر خیمه‌ای متعلق به یک کالا است. یکی برای چایی؛ یکی برای قند؛ یکی برای پتو و لحاف و پارچه؛ یکی برای چراغ والر و یک صندوق آهنی هم گذاشته‌اند که دفاتر را می‌گذارند داخل آن.
مدیریت پایگاه چادر مخصوصی نداشت و آقا از همین‌جا پایگاه را اداره می‌کنند. میز گذاشته بودند و دفتری و حساب و کتابی است. مردم می‌دانند از چه کسی چه چیزی بخواهند. این نظم و ترتیب بهقدری در میان آن آشوبستان بهچشم می‌آید که دولتی‌ها را هم به تحسین وامی‌دارد. (مرکز اسناد دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله العظمی سیدعلی خامنه‌ای)
مدیریت روانیبه برادرانم گفتم به هر کس نزد شما آمد غذا بدهید و اگر گفته شد این کم است به او بیشتر بدهید. اگر دوباره نزد شما آمد بدهید و نگویید که قبلا گرفتهای تا شلوغکاری نشود و از حرص مردم جلوگیری شود.» (مرکز اسناد دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله العظمی سیدعلی خامنه‌ای، مصاحبه معظم له به زبان عربی درباره تبعید به ایرانشهر)
کم‌کم سه آشپزخانۀ بزرگ راهاندازی شد. «یک آشپزخانه در کمپ، یکی در محلۀ سادات و یک آشپزخانه در کمپ دو که غذای کمپ چهار را هم تأمین می‌کرد. در کمپ دو چندهزار ظرف غذا پخت می‌شد. در هر کمپ حدود پانصد خانوار مستقر بودند. در کمپ سه یک گودال بزرگ بود. همانجا را برای ساخت مطبخ آماده کردند و آنجا غذا می‌پختند. هر سه آشپزخانه را پایگاه امداد روحانیت اداره می‌کرد. توزیع غذای گرم آن هم به‌دست خود آقای خامنه‌ای، خیلی لذتبخش بود.» (مصاحبه سیدحسین پناهی اعتمادسازی)
«از همه گروه‌ها هم می‌آمدند، از همه جا. مثلاً گفتم یک جماعتی که یادم نیست از کجا بودند، از حسینیّه ارشاد بود یا جای دیگر که آقای باهنر بینشان بود [آمدند]؛ و ایشان آمد خیلی کیف کرد، گفت واقعاً چه تشکیلاتی، چه نظمی؛ خیلی خوشش آمد، وقتی آمد دید. آقای شیخ علی‌اصغر مروارید با یک جماعتی آمدند و هیجانی شد؛ [چون] آدم این جوری‌ای هم هست، [یعنی] هیجانی که چشم‌هایش یک خرده اشکی است و بنا کرد شعار دادن که «شماها پرچم اسلام را بالا بردید، زنده کردید اسلام را» و از این حرفها.
از جمله از طرف مرحوم آقای سیّداحمد خوانساری یک هیأتی آمدند که خیلی جالب هم بود. ما یک روز نشسته بودیم، گفتند که نمایندگان آقای خوانساری از تهران به اینجا آمدند. خب، آقای آقا سیّداحمد خوانساری مرد خیلی محترم و بزرگ و روحانیِ واقعاً معتبری بود که آدم به معنویّت و صفایش هم اعتقاد داشت؛ پول هم زیاد داشتند؛ چون [ایشان] تهران بود و مرکز پول و مرکز بازار و میتوانستند حسابی به ما کمک کنند، خوشحال شدیم، گفتیم خب بگویید بیایند. آمدند و راهنمایی‌شان کردند به آن خیمه‌ای که ما بودیم و احترام کردیم و نشستیم. چهار نفر بودند؛ یکی‌شان مرحوم حاج سیّدمهدی خرّازی، پدر آقای خرّازی بود که من البتّه آنجا نمی‌شناختم ایشان را. سیّد خیلی محترمی بود و از بازاری‌های محترم که عمّامه مشکی کوچکی سرش می‌پیچید و محاسن نازکی داشت و لباسش هم به گمانم پالتو بود. یکی دیگرشان حاج میرزا عبّاسعلی اسلامی بود که از بازاری‌های خیلی گردن‌کلفت فعّال بود و در سبزه‌میدان دکّان داشت، و بعدها من برای دنبال‌گیری کارها یک بار آمدم مغازه‌اش را دیدم؛ مغازه‌ی ابزارفروشی و میخ‌فروشی و از این چیزها که مغازه‌ی مفصّل شلوغی بود. از لحاظ فعّال بودن در بازار تهران، می‌گفتند درجه‌ی یک است.
آن وقت، یک آقای حاج شیخ عبّاسعلی اسلامی هم بود معروف به واعظ؛ هیکل هر دوی اینها شبیه هم بود؛ یعنی مرحوم حاج شیخ عبّاسعلی قدبلند و چهارشانه و هیکل‌مند بود، این هم همین طور، مرد قدبلند و چهارشانه؛ پیرمردی بود که آن وقت شاید بین شصت هفتاد [سال] سنّ ایشان بود؛ آدم مسنّی بود. آمدند و یک خرده‌ای نشستند و مأنوس شدیم که حالا می‌گویم چه جوری با اینها اُنس پیدا کردیم ــ بعد از چند ساعت گفتم شما با آن آقای آ شیخ عبّاسعلی [نسبتی دارید]؟ گفت نه؛ من زمان آقای کاشانی، یک وقت رفته بودم آنجا ــ چون مرحوم حاج شیخ عبّاسعلی هم با آقای کاشانی ارتباط داشت ــ گفتند حاج عبّاسعلی اسلامیِ نَر! یعنی خودش را [می‌گفتند]؛ واقعاً هم این جوری بود: زبان‌دار و حرّاف؛ یکی هم ایشان بود؛ یکی هم یک آقایی بود به نام حاج اسداللّه ریسمانچی که او هم از بازاری‌های معتبر تهران بود؛ یکی هم، یکی دیگر بود که یادم نیست. چهار نفر بازاری محترم ریش‌دارِ مسنّ موقّر آمدند، با همان نگاهی که طبعاً به یک طلبه دارند. خب این بازاری‌های معتبری که با علمای بزرگ مربوط و مأنوسند، دیگر یک طلبه‌ی جوان برایشان ارج و قدری ندارد؛ خب اینها با آقاهای بزرگ و استادهای اینها رفیقند و می‌روند و پول می‌دهند و اُنس دارند. آمدند همان طور خیلی متین و موقّر نشستند و [گفتند] شما اینجا چه کار میکنید؟ گفتیم ما مشغولیم و این کارها را کردیم، این کارها را کردیم، این کارها را میکنیم، این جوری عمل میکنیم. می‌پرسیدند چه کار میکنید تا بدانند چه کمکی باید بکنند و کجا هم کمک کنند. ما گفتیم برای آقایان چای بیاورید، میوه بیاورید. چای آوردند، گذاشتیم جلوی آقایان، دیدم هیچ کدام چای نخوردند و به آن دست نزدند.
ما گفتیم آقایان چای سرد شد! گفتند نه، ما نمی‌خواهیم. گفتیم خیلی خب، چای نمی‌خورند، برای آقایان خربزه میوه فصل آن زمان خربزه بود بیاورید، خربزه شیرینی هم داشت. خربزه آوردند و جلوی آقایان گذاشتیم، دیدیم دست نمی‌زنند. گفتیم آقا [بفرمایید] خربزه؛ گفتند نه، شما بفرمایید حرفتان را بزنید. من ناگهان حس کردم که علّت چیست؛ اینها فکر می‌کنند ما از پول‌های زلزله داریم خرج میکنیم و می‌خوریم و می‌پاشیم؛ خب اینها آدم‌های با احتیاطی‌اند، آدم‌های مراقبی‌اند. گفتم که حالا بالاخره ما [یک] چیزهایی داریم، اینجا هم این هست؛ کلید را برداشتم و گاوصندوق را باز کردم، گفتم منابع مالی ما هم اینها است. این کیسه‌های پول همین طور که روی همدیگر بود، ریخت بیرون؛ دانه دانه کیسه‌ها را جمع کردم: این پول عمومی است، این سهم سادات است، این پول کارکنان است و مخصوص مصرف کارکنان که از مشهد برای ما می‌آورند؛ و پول [میوه] ربطی به اینها ندارد. تا گفتیم، اینها گفتند عجب، کشیدند خربزه‌ها را جلو و شروع کردند [خوردن] و یک خرده باز شدند دیدم حدس ما درست بود. خلاصه، اینها از این کار خوششان آمد.
اینها از این کار خوششان آمد. آن وقت دفترها را درآوردم، بهشان نشان دادم. دفترها را دیدند که منظّم، مرتّب، خط‌کشی‌شده، خیلی خوب بود. یعنی این کارها را می‌دادم طلبه‌ها می‌کردند دیگر. به این رفقایی که آنجا بودند، می‌گفتم خط‌کشی کنید، این جوری [خط‌کشی] کنید. ما یک دفتر دوبل درست کردیم. یک آقایی آنجا بود [به نام] آقای غفّاری که تا این اواخر هم بود؛ یک مرد کاسب مظلومی بود که آدم خیلی محترمی بود. می‌گفتند سابق‌ها منشی بعضی از تجارتخانه‌ها بوده، یا خودش تاجر بوده و مانند این حرفها. چیزی در بساطش نبود؛ این را ما استخدام کردیم، آوردیم گفتیم آقا، بیا یک دفتر دوبل برای ما درست کن که ما بتوانیم حساب‌هایمان را به‌روز کنیم. تمام موجودی ما معلوم بود: این قدر آمده. این قدر داده، که خود من هم دیگر کار دوبل را یاد گرفتم. به نظرم بعدها یک وقت‌هایی برای کارهای وجوهاتی هم من می‌کردم، این کارها را که به‌روز می‌کردم که چه داریم: بدهکار، بستانکار که یادداشت می‌کنند و حساب می‌کنند غرض، همه چیزمان منظّم و مرتّب بود. اینها هم خب تاجر و بازاری و اهل بده‌بستان؛ خب، از این حسابگری خیلی خوششان آمد؛ خیلی خاطرجمع شدند.
به نظرم بعد گفتیم پا شوند بروند این خیمه‌ها را تماشا کنند؛ مثلاً خیمه لباسها، که اینها دیگر ابتکارهای افراد بود و در اینها ما تأثیری نداشتیم. گفتیم مثلاً لباسها را جدا کنید، چیزهای [دیگر] را جدا کنید. یک بار خود من رفتم داخل خیمه لباسها، واقعاً تعجّب کردم که این قدر قشنگ، مثل یک مغازه لباس‌فروشی [چیده بودند]. مثلاً یک لباسی بود مناسب عروس لباس عروسی نبود امّا مناسب [بود] این را دیدم آنجا آویزان کرده‌اند. لباس‌های گوناگون، بچّه‌گانه و مانند اینها. همه اینها را چیده‌اند و مرتّب کرده‌اند. این ابتکارهای افراد بود که میدان پیدا کرده بودند و ابتکارهایشان طبعاً بُروز پیدا می‌کرد. بعد اینها به ما گفتند که حالا بالاخره ما یک پولی در اختیار داریم و حاضریم خرج کنیم. چه چیزی می‌خواهید.
همدردی با مردم ومرحم زخم های معنوی وروحی آناناین یادم هست؛ از بس آن وقت هیجان داشتم. از اوّلی که رفتم روی منبر، از شدّت هیجان همین طور می‌لرزیدم. می‌خواستم همه حرفها را به مردم بزنم؛ و خب خیلی هم حرف زدیم و اینها هم ترسیدند..» مردم زلزله‌زده و دردکشیدۀ فردوس همه پابهپای آقای خامنه‌ای گریستند. «بیمارستان را که خراب کرده بودند، خاکهایش را با بولدوزر جمع کرده بودند و آجرها زیر بولدوزر خراب شده بود. آقای خامنه‌ای سخنرانی کرد و گفت: ای مسئولین! فردا زمستان است. این مردم مثل برگ خزان می‌ریزند روی زمین. این آجرها را ما لازم داشتیم. چرا همه را خُرد کردید؟» (مرکز اسناد دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله العظمی سیدعلی خامنه‌ای)
غصه دین و عبادت مردم را خوردنسیدعلی خامنه‌ای روزهای اول حضور در فردوس با گروهی از بزرگان روستای خانکوک مواجه شد که برخلاف سایرین که به‌فکر چادر و خیمه برای سروسامان دادن زندگی خودشان بودند، نامه آورده بودند که از پایگاه امداد روحانیت چادر گروهیِ بزرگی تحویل بگیرند برای برپایی مسجد. ایشان از این حرکت مردم خانکوک خوشنود شدند و به سیدجمال جلیلی گفتند: خانکوک را در اولویت ساخت یک حمام قرار بدهید. پایگاه امداد روحانیت معتقد بود حمام هم مثل مسجد برای اجتماع مسلمین واجب است. الحمدلله که این سبک رهبری در جامعه اسلامی برکت فزاینده‌ای داشته است و اینک ایران اسلامی مشفقانه و مدبرانه بر بحران‌های طبیعی فائق می‌آید. مردم و مسئولین نظام، همدل و همراه با آقای‌شان، بی‌دریغ و بی‌وقفه به خدمت آسیب‌دیدگان می‌شتابند؛ و بر زخم‌های‌شان مرهم می‌نهند.
از گروه‌های بسیجی و جهادی و اهل فرهنگ و هنر گرفته تا ستاد بحران و هیات دولت و سپاه و ارتش، همه به صف می‌شوند برای خدمت‌رسانی به هموطنان.
ما چه بنویسیم وقتی تجربه و تسلط بر امور با شفقت و رأفت دینی جمع و در این بیانات ظاهر شده است: «در حادثه زلزله ما دو چیز نیاز داریم: یکی نجات، دومی امداد. نجات مال همان چند ساعت اول است. امداد، اگرچه که آن‌هم سرعت لازم دارد، اما یک کار فوری و تمام‌شدنی نیست.». «در مقابل بلایا و حوادث انسان‌های بزرگ و دلاور و پهلوان می‌ایستند؛ حادثه را مغلوب خودشان می‌کنند. زلزله بلا و مصیبت است... اما با استقامت و ایستادگی مردم، با تلاش‌شان برای تجدید حیات و تجدید آبادی و عمران، می‌تواند تبدیل بشود به یک نعمت.»
۲۱۲۱۷
کد خبر 1669330منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب زلزله آقای خامنه ای مانند اینها زلزله فردوس درست کردیم یادم نیست دانه دانه آقای قمی همین طور اینها هم ما درست یک آقای اینها ا حاج شیخ چه چیزی کمپ ها آن وقت خط کشی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۱۱۶۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شاهکار رهبر انقلاب در تفسیر قرآن
رئیس جامعه مدرسین حوزه علمیه با بیان اینکه رهبر انقلاب در تفسیر قرآن تلاش دارند هم موعظه باشد و هم زنگارزدایی برای هدایت جامعه باشد، گفت:نگاه قرآنی ایشان منحصر به چند جلد تفسیر نیست، بلکه قرآن با جان و روح ایشان عجین است وهر سخنی می‌گویند، قرآنی است. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرگزاری تسنیم، مراسم افتتاحیه کنگره بین‌المللی اندیشه‌های قرآنی آیت‌الله العظمی خامنه‌ای در دانشگاه معارف اسلامی در حال برگزاری است.
در این مراسم آیت‌الله سید هاشم حسینی بوشهری، رئیس جامعه مدرسین حوزه علمیه، درباره تازگی و طراوت پیوسته قرآن کریم و درک مفاهیم جدید از آن، اظهار داشت: شخصی از یکی از ائمه اطهار علیهم السلام پرسید که چگونه است قرآن با اینکه هر روز قرائت می‌شود ولی باز بر طراوت آن افزوده می‌شود؟ حضرت در پاسخ فرمودند چون خداوند متعال قرآن را برای صدر اسلام و زمان خاصی نفرستاده است و پیام الهی باید تا قیامت در جامعه بشری طنین‌انداز باشد.
او ادامه داد: خدای متعال می‌فرماید: «اِنَّ اللهَ تَعالَى لَمْ یَجْعَلِ الْقُرآنَ لِزّمان دُوْنَ زمان وَلا لِناس دُوْنَ ناس فَهُوَ فِى کُلِّ زَمان جَدیدٌ وَعِنْدَ کُلِّ قَوْم غَضٌّ اِلى یَوْمِ الْقِیامَةِ» قرآن کریم از ابتدا هدی للناس بوده است و خواهد بود در نتیجه در تمامی زمان‌ها از دوران پیامبر (ص) تا زمان‌های دیگر تازگی و طراوت دارد.
استاد درس خارج حوزه علمیه با اشاره به همکاری بسیاری از مراکز علمی در داخل و خارج کشور در برگزاری این کنگره، اظهار داشت: این کنگره بهانه‌ای برای پرداختن به قرآن کریم شده است. زیرا جامعه ما جامعه قرآنی است و این کنگره هم در راستای این موضوع برگزار می‌شود.
اهتمام رهبر انقلاب به تفسیر قرآن در دوران قبل و بعد از انقلاب
رئیس جامعه مدرسین حوزه علمیه با اشاره به اینکه رهبر معظم انقلاب بر این باورند که از راه قرآن می‌توان در دل‌ها نفوذ کرد، تصریح کرد: ایشان هم قبل و هم بعد از انقلاب اسلامی مباحث قرآنی و تفسیری را ادامه دادند. هرچند که من افسوس می‌خورم که تفسیر برخی از سوره‌ها ناتمام مانده است. اگر ایشان فرصتی داشتند یا هیئتی تحت نظارت ایشان تشکیل می‌شد تا کار دنبال شود خیلی ارزشمند بود و ذخیره گرانقدری برای آینده داشتیم.
حسینی بوشهری با اعتقاد به اینکه تفسیر رهبر انقلاب در قبل و بعد از انقلاب متفاوت است، توضیح داد: قبل از انقلاب سوره‌هایی را تفسیر کردند که به مبارزه با رژیم کمک کند و جنبه مبارزاتی و انقلابی داشته باشد. بعد از انقلاب هم متناسب با نیاز روز به تفسیر سوره‌ها پرداختند.
رئیس جامعه مدرسین حوزه علمیه از اقدام مقام معظم رهبری به تفسیر قرآن در حدود 35 سالگی یاد کرد و گفت: ایشان در آن دوران کوله‌باری از دانش داشتند و با تسلط خاص به مباحث تفسیری پرداختند. تفسیر ایشان با مراجعه به منابع گوناگون شیعه و اهل سنت و از رهگذر اجتهاد و تفکر و عقل و خرد بوده و هر کجا تفسیر قرآن به قرآن لازم بوده این کار را کرده‌اند و اگر در جایی نیاز به روایت بوده است از آن بهره بردند.
رویکرد تفسیری مقام معظم رهبری
استاد درس خارج حوزه در خصوص رویکرد تفسیری مقام معظم رهبری توضیح داد: نگاه ایشان در تفسیر قرآنی از سویی اجتهادی است و از سوی دیگر متناسب با موضوعات زمانه است. امام هادی (ع) فرمودند: لم یجعله زمان دون زمان؛ یعنی قبل از انقلاب یک نوع اقتضاء دارد و بعد از آن هم اقتضاء دیگر و می‌توان سخن از عدالت اجتماعی و جهاد و غیره مطابق آیات قرآن به میان آورد.
او ادامه داد: نگاهی که مقام معظم رهبری حداقل در سوره مبارکه توبه دارند، الهام‌گرفته از کریمه «أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَىٰ قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا» است یعنی وقتی بحث تلاوت و تجوید و ترجمه و حفظ مطرح می‌شود، یکی از نکات قبل از آن، تدبر در قرآن است یعنی درک کنیم قرآن چگونه با ما سخن گفته است. خداوند در قرآن فرموده است: «وَأَنْزَلْنَا إِلَیْكَ الذِّكْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَیْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ یَتَفَكَّرُونَ« منزلت پیامبر(ص)، منزلت تبیین است لذا هم باید به محکمات توجه کرد و هم متشابهات به محکمات ارجاع داده شود.
حسینی بوشهری با بیان اینکه رهبر انقلاب با اتکا بر این آیه به تفسیر قرآن اقدام کردند، خاطرنشان کرد: ایشان با پشتوانه علمی قابل قبول که خواص بپسندند و عوام بفهمند، تفسیری رسا و روان ارائه کردند. به طوری که مخاطبان عام آن را می‌فهمند زیرا مخاطبان امروز و دیروز ایشان از طبقات مختلف علمی و اقشار مختلف مردم بوده‌اند و این جای تحسین دارد.
تفسیر قرآن به قرآن در بیان رهبر انقلاب
رئیس جامعه مدرسین حوزه علمیه از تفسیر قرآن به قرآن در بیان مقام معظم رهبری یاد کرد و توضیح داد: ابن عباس از پیامبر(ص) نقل کرده است که «القرآن یفسر بعضه بعضا» یعنی برخی آیات برخی آیات دیگر را تفسیر می‌کند و مفسر باید اشرافی بر سایر آیات داشته باشد تا به بیراهه نرود. به عنوان مثال در سوره توبه بیان شده است: «أَلَا تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَكَثُوا أَیْمَانَهُمْ وَهَمُّوا بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَهُمْ بَدَءُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚ أَتَخْشَوْنَهُمْ ۚ فَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَوْهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ» سه جرم سنگین برای کفار بیان کرده است؛ اول اینکه پیمان‌شکنی و نقض عهد کردند، جرم دوم اخراج پیامبر(ص) از صحنه بود و جرم سوم هم اینکه آنان شروع‌کننده بودند.
او ادامه داد: آیه با مفهوم استفهامی آغاز شده است که به نظر بنده اهمیت آن بیشتر از جایی است که مستقیما فرمان جهاد با کفار را داده است؛ فرموده آیا وقت آن نرسیده است که با کفار پیکار کنید؛ رهبر معظم انقلاب این آیه سوره توبه را با دو آیه سوره ممتحنه جمع عالمانه‌ای کرده‌اند.
استاد درس خارج تصریح کرد: در سوره توبه فرمان به قتل عنوان شده اما در آیات هشتم و نهم سوره ممتحنه فرموده است: «لَا یَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِینَ لَمْ یُقَاتِلُوكُمْ فِی الدِّینِ وَلَمْ یُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِیَارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَیْهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ؛ إِنَّمَا یَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِینَ قَاتَلُوكُمْ فِی الدِّینِ وَأَخْرَجُوكُمْ مِنْ دِیَارِكُمْ وَظَاهَرُوا عَلَىٰ إِخْرَاجِكُمْ أَنْ تَوَلَّوْهُمْ ۚ وَمَنْ یَتَوَلَّهُمْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ» ایشان فرموده است، اگر دشمنان کاری به دین ما نداشتند و طمع‌ورزی به کشور و خاک ما نداشتند براساس آیات قرآن ما با آنان دشمنی نداریم. نتیجه آن که آیه ملاک به دست ما داده است.
حسینی بوشهری با اشاره به اینکه قبل از انقلاب می‌گفتند محمدرضا پهلوی شاه شیعه است بنابراین باید به او حرمت گذاشت و با او مقابله نکرد، خاطرنشان کرد: این در حالی است که مقام معظم رهبری در تفسیرشان فرموده‌اند اگر امپراتوری روم مسیحی در یک سو و عبدالملک مروان در سوی دیگر ماجرا باشد، باید ببینیم چه کسی به دین ما ضربه زده و جان و مال و ناموس مسلمین را تهدید می‌کند. بنابراین مقابله ما با عبدالملک مروان است. اگر کسی آرام است و نقشه برای دین ما ندارد ما جنگی با او نداریم. این تعبیر ایشان در زمان شاه اشاره به محمدرضا پهلوی بود.
شاهکار رهبر انقلاب در تفسیر قرآن
رئیس جامعه مدرسین حوزه علمیه همچنین از گرایش اجتماعی رهبر انقلاب در تفسیر قرآن یاد کرد و گفت: نباید خود را به احکام فردی اسلام محصور کنیم، بلکه باید رویکرد هدایتی، تربیتی و اجتماعی داشته باشیم. به همین دلیل رهبر انقلاب سراغ چنین آیاتی رفتند و این نکته شاهکار ایشان است. زیرا قبل و بعد از انقلاب این نگاه را داشته‌اند.
او توضیح داد: اگر سخن از درد اجتماعی است، ایشان درمان را هم از قرآن بیان کرده‌اند. قرآن هم موعظه و شفای صدور و هم رحمت برای مؤمنان است و زنگارها را از دل بیرون می‌برد و دل‌ها را نرم می‌کند و زمینه هدایت انسان فراهم خواهد شد و انسان هدایت‌یافته هم مشمول رحمت الهی می‌شود.
حسینی بوشهری با اعتقاد به اینکه مقام معظم رهبری در تفسیر خود تلاش دارند تفسیر هم موعظه باشد و هم زنگارزدایی کند تا نتیجه آن هدایت جامعه باشد، یادآوری کرد: نگاه قرآنی ایشان البته منحصر به چند جلد تفسیر نیست، بلکه مباحث قرآنی با جان و روح ایشان عجین است و هر وقت سخنی می‌گویند، سخن قرآنی است و البته نکته‌سنجی‌های دقیق ایشان در سخنان ماه مبارک رمضان، در جای خود محفوظ است.
استاد درس خارج حوزه باز حساسیت رهبر انقلاب درباره اسرائیلیات و روایات مجعول یاد کرد و گفت: یکی از کارهای جریان نفوذ وارد کردن روایات جعلی بین روایات صحیح است و ایشان با تتبع دقیق این موارد را شناسایی کرده‌اند.
او ادامه داد: نکته دیگر در مباحث تفسیری رهبری، توجه به سنن اجتماعی است و آن را بر مسائل امروز جامعه منطبق کرده‌اند. همچنین از دیگر موضوعات مهم در فرمایشات ایشان آن است که شبهه‌زدایی کرده‌اند لذا بارها بر رفع شبهه جوانان تاکید فراوانی کرده‌اند.
رئیس جامعه مدرسین حوزه با اشاره به آیاتی که ممکن است برای مخاطب جوان ایجاد شبهه کند، توضیح داد: به عنوان مثال آیه «فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِینَ حَیْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُوا لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ» رهبر انقلاب پاسخ داده‌اند که دستور قرآن در این آیه بدون مقدمات نیست و شبهه برای کسانی ایجاد می‌شود که به این مقدمات توجه ندارند. زیرا اسلام برای کشتن کسی نیامده است بلکه آمده است تا به انسان‌ها حیات و زندگی طیبه بدهد: «اذا دعاکم لما یحییکم» ولی زندگی حق همه است نه اینکه برخی حق حیات داشته باشند و برخی را از حیات محروم کنند، یعنی بکشند و بزنند و ببرند و جامعه اسلامی در برابر آنان سکوت کنند.
حسینی بوشهری با اشاره به جنایات رژیم صهیونیستی در نوار غزه اظهار داشت: کودک و زن فلسطینی هم حق حیات دارند و اینکه رژیم اسرائیل آنان را بکشد و نابود کند و بعد بگوییم نباید از حقشان دفاع کنند، خلاف دستورات قرآن کریم است.
او با تأکید بر اینکه ما حق نداریم دست ایران و حزب الله و مردم یمن را برای مبارزه با اسرائیل ببندیم، تصریح کرد: رهبر معظم انقلاب در تفسیر خود بر این باورند که اسلام باید بتواند پیام خود را منتقل کند و افراد در برابر آن مزاحمت درست نکنند. عاطفه و محبت تا جایی است که آنان با منطق با ما برخورد کنند. زنادقه و پیروان فرق دیگر در مسجد با ائمه مناظره می‌کردند و تا جایی که استدلال مطرح بود ائمه اطهار علیهم السلام نیز با محبت با آنان رفتار می‌کردند.
استقبال گسترده استادان از این کنگره اندیشه‌های قرآنی آیت الله خامنه‌ای
در ادامه این کنگره حجت‌الاسلام و المسلمین روح‌الله شاکری، رئیس دانشگاه معارف اسلامی، اظهار داشت: رسالت ما این است که از اندیشه اندیشمندانی استفاده کنیم که به منشا نورانی قرآن متصل باشند لذا تصور میکنیم دیر وارد بررسی اندیشه‌های قرآنی مقام معظم رهبری شده‌ایم ولی باز گامی در این مسیر نورانی است.
او تصریح کرد: هبر معظم انقلاب اسلامی روح اندیشه خود را از قرآن کریم گرفته‌اند و هم قبل از انقلاب مورد اقبال جوانان و مردم بوده و هم امروز این اندیشه علاقه‌مندان زیادی در فضای دانشگاه‌ها دارد.
رئیس دانشگاه معارف اسلامی از ارسال مقالات تحصصی به کنگره یاد کرد و گفت: حدود 200 مقاله به کنگره ارسال شده از این تعداد، در مرحله اول 150 مقاله انتخاب و در بازبینی مجدد 70 مقاله برتر انتخاب شد؛ این حجم گسترده استقبال استادان از این کنگره نشان می‌دهد که استادان معارف به مسئله قرآن و اندیشه رهبر انقلاب اقبال فراوانی دارند.
انتهای پیام/
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت